«آیا می‌شود از چشمه‌ای هم آب شیرین روان باشد هم آب شور؟» (رساله یعقوب ۳: ۱۱)
این آیه از کتاب مقدس است که در آن خداوند پرسشی جدلی را مطرح می‌کند؛ هدف از ارایه آن تاکید بر نکته‌ای خاص است و نه انتظار دریافت پاسخ. نکته واضح این است که از یک منبع یا سرچشمه دو اصل متضاد صادر نمی‌شود؛ از خورشید تاریکی صادر نمی‌شود همچنانکه از چشمه آب شیرین نیز آب شور بیرون نمی‌آید. به عبارت دیگر خداوند به ما می‌گوید اگر تضادی را در تعالیم دو سیستم مذهبی مشاهده کردید، یقین بدانید که هر دو آنها از سوی من فرستاده نشده‌اند.
خداوند ذاتی تغییرناپذیر دارد چنانکه پیامبر حقیقی‌اش می‌گوید: «من که خداوند هستم، تغییر نمی‌کنم.» (ملاکی ۳: ۶)
خدای حقیقی و زنده در ذات، اراده و نقشه‌اش برای آدمی دچار تغییر نمی‌شود لذا تمام مکاشفات او به بنی‌آدم بایستی با هم همخوان و هماهنگ باشند؛ زیرا از یک منبع سرچشمه گرفته‌اند. اما بسیاری تعالیم اسلام در تضاد و تقابل با کلام خدای زنده است. بگذارید به دو نمونه -به عنوان مشتی از خروار- اشاره کنیم.
در قران سوره فتح آیه ۲۹ این دستور معروف را می‌خوانیم؛ «اشّداء علی‌الکفار و رحماء بینهم» دین اسلام از پیروانش می‌خواهد تا با کفار -دشمنان اسلام- به شدت برخورد کرده و به آنها هیچ رحمی نشان داده نشود تا سرانجام یا به اسلام بگروند و یا نابود شوند. اساس تمام حکومت‌های اسلامی نیز بر همین اصل مهم بوده و آن را اجراء می‌کنند همچنانکه -به شهادت تاریخ- پیامبر اسلام و دیگر یارانش این کار را کردند.
حال به این آیه از کتاب مقدس توجه کنید:
«اما من به شما می‌گویم، دشمنان خود را محبت نمایید و برای آنان که به شما آزار می‌رسانند دعای خیر کنید.» (انجیل متی ۵: ۴۴)
این کلام خداوند حقیقی است و کاملا در تضاد با دستور محمد؛ خداوند زنده از پیروانش خواسته تا به جای شدت عمل به دشمنان برای آنها دعای خیر کرده و به آنها محبت نشان دهند.
یک نمونه دیگر را در سور نساء آیه ۱۹ می بینیم : «زنانی را که آثار عدم اطاعت در آنها هویدا شد، موعظه کنید و در مرحله بعد اگر موعظه تاثیر نداشت، در رختخواب پشت به آنها بخوابید و اگر باز هم تاثیر نداشت آنها را بزنید» عبارت فارسی بزنید در قران واژه اضربوهن است. هرکس که ذره‌ای زبان عربی بداند می‌داند که دستور قران به شوهران این است که در صورت بی‌اطاعتی و حرف گوش نکردن، ایشان باید زنانشان را کتک بزنند. این همان کاری است که شوهر مسلمان با زن خود انجام می‌دهد و مادر و خواهرهای بیچاره ما نیز جز سوختن و ساختن کاری از دستشان برنمی‌آید.
حال به کلام خداوند در کتاب مقدس توجه کنید:
«ای شوهران، زنان خود را محبت کنید و به آنان تندی روا مدارید.» (رساله کولسیان ۳: ۱۹)
خدای حقیقی و زنده در کلامش دستوری کاملا متضاد را به ایماندارانش می‌دهد. در مسیحیت مردان نه تنها حق کتک زدن زنانشان را ندارند بلکه باید به ایشان محبت کرده و حتی با تندخویی هم با آنها رفتار نکنند.
در این مختصر فقط به دو نمونه متضاد اشاره شد. آیا ممکن است که خدای حقیقی دو دستور متضاد را بدهد؟ خداوند به ما گفته که این کار را نمی‌کند پس چگونه ممکن است تناقضات بین اسلام و مسیحیت را توجیح کرد؟ چرا از مسلمانها خواسته شده تا کتاب مقدس را نخوانند؟
حقیقت این است که مکاشفات کلام خداوند -یا تعالیم کتاب مقدس- کاملا در تضاد و متفاوت با قران است. درنتیجه غیرممکن است که هر دو آنها از یک سرچشمه باشند؛ امکان ندارد خدای حقیقی دو حکم متضاد را صادر کند. این دروغ بزرگی است که دین محمد خاتمه دهنده تعالیم دیگر پیامبران است. تعالیم دین محمد نه تنها باعث سعادت ابدی پیروانش نمی‌شود بلکه دنیا را نیز بدل به مکان غیرقابل تحملی می‌سازد؛ جایی که به دشنان اسلام هیچ رحمی نمی‌شود. اما تعالیم کتاب مقدس -که مسلمانها حتی از خواندن آن منع شده‌اند- هم باعث نجات ابدی می‌شود و هم این دنیا را بدل به مکان بهتری می‌سازد.
خواننده گرامی، جویای خدای حقیقی و زنده شوید، کتاب مقدس را یافته و همراه با دعا آن را مطالعه کرده و با عقل سلیم خودتان نتیجه گیری کنید. ترس را کنار بگذارید، خدای حقیقی می‌تواند شما را از عذاب جهنم و شب اوّل قبر -که محمد شما را از آن ترسانیده- نجات دهد. خدای زنده می‌تواند دعای شما را به زبان فارسی شنیده و به آن پاسخ دهد. پس نزدش رفته و دعا کنید تا حقیقت را بر شما آشکار سازد. او وعده داده تا جویندگان حقیقی خود را پاداش دهد و آنها را ناامید نسازد.
شبان نیکونام. کلیسای پناهندگان ایرانی به مسیح. لندن.بهار ۲۰۱۸