«…اگرچه به صدای بلند در گوش من فریاد برآورند، ایشان را اجابت نخواهم نمود.» (حزقیال ۸: ۱۸)
باید پرسید به چه دلیل خداوند به دعای عده‌ای پاسخ نمی‌دهد؟ چرا وقتی ایشان به تکرار و با صدای بلند نزدش فریاد برمی‌آورند هرگز پاسخی دریافت نخواهند داشت؟ درحالیکه خداوند زنده همیشه دعای ایمانداران خود را در زمان مناسب و مطابق حکمتش پاسخ می‌دهد؛ یک ایماندار واقعی تجربه و انتظار متفاوتی داشته و می‌تواند بگوید:
«خداوند را به فریاد بلند می‌خواندم و او از کوه مقدسش اجابتم فرمود.» (مزمور ۳: ۴)
ولی حزقیال نبی در آیه فوق به ما یادآور می‌شود که خداوند دعاهای دیگران را ناشنیده می‌گذارد.
دعا و ندبه‌ای که در اینجا بدان اشاره شده نمونه دعای افرادی است که در دلشان ایمان نیست. ایشان از روی ترس، به اظطرار و یا به هردلیل دیگری به سرعت به حضور خداوند می‌آیند تا به آنها یاری برسد. آنها بر این گمان باطل هستند که هرکس، تحت هر شرایطی و به هر شیوه‌ای که دوست داشت می‌تواند به حضور خدای زنده و حقیقی برسد و انتظار داشته باشد تا به دعایش پاسخ داده شود! کسانی که به کلام مکاشفه ایمان ندارند، در طول مدت زندگی به نحوی زیسته‌اند که گویی او وجود نداشته و شاهد رفتارشان نیست، انتظار دارند تا در زمان نیاز و دقیقه نود به فریادشان برسد. چه خیال باطلی! خدای حقیقی به آنها اطمینان می‌دهد که نباید چنین انتظار بیهوده‌ای را از او داشته باشند. ایشان که نه او را می شناسند، نه ایمانی به او در دلشان هست، نه با وعده‌های کلامش آشنایی دارند، نه می‌دانند از چه راهی و چگونه به حضور قدوسش برسند نباید انتظار دریافت هیچ پاسخی را از سوی او داشته باشند.
پیروان آیینی که در آن مکاشفات کلام خداوند انکار می‌شود، خدای متعال به رتبه یک پیامبر نزول داده می‌شود و به جای آن مردم به تعالیم دیگری ایمان دارند، نباید انتظار دریافت پاسخ به هیچ یک از دعاهایشان را داشته باشند. البته مسلمین نیز به تجربه از این حقیقت تلخ آگاهند؛ آنها به خوبی می‌دانند که درهای آسمان کاملا به روی فریادهایشان بسته است. هزاروچهارصد سال است که فریاد می‌زنند و فریادرسی نیست. به همین دلیل است که به درگاه حضرت عباس، حسن، حسین و فاطمه دست التماس دراز کرده‌اند؛ گویی مرده‌های هزاروچهارصدساله قدرت دارند تا به دعای زندگان پاسخ دهند!
ایشان نمی‌دانند که آدمی به دلیل گناه رابطه‌اش با خدای قدوس قطع شده است. خداوند دعای ما را نمی‌شنود مگر از طریق یک میانجی؛ بین خدا و انسان تنها یک واسطه وجود دارد و آن میانجی تقی و نقی نیست. بلکه خدا-انسان، عیسی مسیح خداوند. او که با مرگش بر روی صلیب گناه و عواقب آن را از میان برداشت تا از طریق خونش راه ورود به درگاه خداوند قدوس باز شود. در نام اوست که خدای زنده و حقیقی به دعاهای حق‌جویان و ایمانداران به خود همیشه پاسخ می‌دهد. اگر شک دارید هم اینک حقیقت آن را به تجربه برای خود ثابت کنید؛ نزد او بروید و در نام شایسته او نیازهایتان را به گوش پدر آسمانی نجوا کنید. از او بخواهید تا حقایق مربوط به ذات خود و راه رستگار شدن را بر شما آشکار سازد. تا به یقین بدانید که خدای حقیقی کیست و تا تمام شک و تردیدهای شما کاملا از بین رود. در این صورت -بنا به قول و وعده خداوند- دعای شما بدون پاسخ نخواهد ماند زیرا او چنین گفته است:
«بخواهید که به شما داده خواهد شد، بجویید که خواهید یافت، بکوبید که در به رویتان گشوده خواهد شد.» (انجیل متی ۷: ۷)
دکتر زرین قلوب. لندن. بهار ۲۰۱۸