«و چون عیسی در ایّام هیرودیس پادشاه در بیت‌الحم تولد یافت ناگاه مجوسی چند از مشرق به اورشلیم آمده گفتند کجا است آن مولود که پادشاه یهود است زیرا که ستاره او را در مشرق دیده‌ایم و برای پرستش او آمده‌ایم.» (انجیل متی ۲: ۱-۲)
آیات اغازین فصل دوّم انجیل متی ما را با زمان تولّد عیسی مسیح و وقایع حواشی آن آشنا می‌سازد. شاید آنچه توجه ما را به خود جلب کند مجوسیانی باشند که در جستجوی پادشاه موعود یهود از مشرق زمین به سوی اورشلیم آمدند. عده‌ای از محققین بر این باورند که مجوسان همان مُغان یا بزرگان آئین زرتشت هستند٬ به هر صورت این افراد که از آن سوی رودخانه فرات آمده بودند کسانی بودند واقف به علم نجوم٬ فلسفه شرق و طالع‌بینی که عمر خود را صرف مطالعه حرکت ستارگان کرده بودند. تاریخ نویسان عتیق مثل یوسفوس و سوتنیوس به ما اطلاع می‌دهند که در آن دوره و در آن مکان که ایشان از آنجا آمده بودند٬ انتظار برخاستن پادشاهی بزرگ از منطقه یهودیه می‌رفت. به علاوه براساس محاسبات دقیق کپلر-ستاره‌شناس معروف- می‌دانیم که دقیقاً در همان زمان ستاره‌ای درخشان به طور موقتی در آسمان پدیدار شده بود. مجوسان مطابق باورهای رایج در میان طالع‌بینان٬ هر اتفاق غریبی در میان ستارگان آسمان را به وقوع حادثه‌ای در روی زمین ربط می‌دادند و لذا با مشاهده و دنبال کردن آن ستاره غریب مشتاقانه به سرزمین یهودیه آمدند تا پادشاه موعود را با چشمان خود ببینند. ایشان بالطبع به محل سکونت پادشاه یعنی پایتخت آنجا -اورشلیم- آمده و جویای آن پادشاه شدند. اما سرزمین یهودیه در آن زمان تحت تسلط امپراطوری روم بوده و تخت سلطنت داوود نبی را هیرودیس خونباره غصب کرده بود.
در انجیل متی می‌خوانیم که هیرودیس از شنیدن این خبر که پادشاهی از یهود خواهد آمد و به گمان اینکه موقعیت او به خطر خواهد افتاد مضطرب شده «همه روسای کاهنان و کاتبان قوم را جمع کرده و از ایشان پرسید که مسیح کجا باید متولد شود.» می‌بینیم که قوم یهود در انتظار آمدن پادشاهی بود تا آن‌ها را رهایی داده و بر آن‌ها سلطنت کند. (هرچند که به خاطر برداشت غلطی که از کلام داشتند٬ ایشان انتظار پادشاهی زمینی و قدرتمند را داشتند تا آن‌ها را از زیر یوغ روم رها سازد و نه انتظار پادشاهی که سلطنتش آسمانی است و قومش را از یوغ گناه نجات می‌دهد.)
جزئیات ظهور این پادشاه موعود و نجات‌دهنده قوم برگزیده خداوند و مکان دقیق تولّد او را پیامبران پیشین به درستی نبوت کرده و وعده داده بودند. در نتیجه کاتبین که با کتاب‌های مقدس آشنایی داشتند به پرسش هیرودیس پادشاه چنین پاسخ دادند: «در بیت‌الحم یهودیه زیرا که از نبّی چنین مکتوب است.» (انجیل متی ۲: ۵) سپس آیه‌ای را از عهد عتیق در اثبات ادعای خود نقل قول کردند که متی آن را برای ما مکتوب داشته است.
این آیه که از کتاب میکاء نبی برگرفته شده چنین است: «و تو ای بیت‌الحم افراته اگرچه در هزاره‌های یهودا کوچک هستی از تو برای من کسی بیرون خواهد آمد که بر قوم من اسرائیل حکمرانی خواهد نمود و طلوع‌های او از قدیم و از ایّام ازل بوده است» (میکاء ۵ : ۲) این آیه به ایمانداران یهود در عهد قدیم بشارت آمدن پادشاهی را از قبیله یهودا می‌دهد که بر قوم برگزیده خداوند حکمرانی خواهد نمود. پادشاهی که همه پادشاهان قلبی قوم -مثل سلیمان نبی و داوود پادشاه- تنها نمونه ناقصی بودند از وی و نحوه سلطنت بدون نقصان و عادلانه او. تفاوت او با دیگر پادشاهان قوم در ذات اوست چون او پسر خداست و از ایّام ازل بوده است لذا در این آیه می‌خوانیم که: « طلوع‌های او از قدیم و از ایّام ازل بوده است» بدون شک این نبوت اشاره به ذات الوهی خداوند ما عیسی مسیح دارد.
این آیه یکی از صدها مورد نبوتی است که در مورد مسیح در کتاب‌های عهدعتیق وجود دارد. در این آیه به یکی از صفات خاص وی اشاره شده است. امکان ندارد که بتوان این آیه و نبوت کلام خداوند را در مورد مسیحای موعود به نحو دیگری تفسیر کرد و این خصلت ویژه را نادیده انگاشت. مسیح ذاتی ازلی دارد و از پیش از طلوع آفرینش و همواره از ازل با خدای پدر بوده و در تمام ذات و صفاتش برابر با اوست. او مطابق وعده‌های کلام خداوند و اراده او به این دنیا آمده و دقیقاً در همان مکانی که وعده داده شده و در همان خاندان و قبیله‌ای که راجع بدان نبوت شده بود به دنیا آمد. این وعده خداوند است و کسی -یهودی و یا مسیحی- این آیه را به نفع باور خود دستکاری و یا تحریف نکرده است. آنچه که مجوسان را از مشرق زمین به اورشلیم آورد٬ یافتن حقیقت بود و زمانی که او را دیدند به پایش افتاده و او را پرستش کردند. همچنین نیز بسیاری از ایرانی‌ها وقتی که به هوای آزادی و زندگی بهتر پای از مشرق زمین بیرون گذاردند به نحوی پایشان به کلیسایی گشوده شده و کلام نجات بخش انجیل را شنیدند. اکنون ایشان نیز همچون مجوسان قدیم٬ مسیحای موعود٬ پادشاه و نجات‌دهنده خویش را پیدا کرده و تنها او را پرستش می‌کنند و نه خرافات گذشتگان را.