چیز بسیار عادی که در بین مسیحیان پینطیکاستی و کاریسماتیک وجود دارد آن ادعای رؤیا و خوابها و دیدار با عیسی مسیح با ایشان می‌باشد. بسیاری از مسیحیان ایرانی و فارسی زبان در بشارت‌های خود به این عقیده هستند که در خوابها و رؤیاهای خود مسیح ایشان را ملاقات کرده است. این ادعاها را نیز بسیاری از رهبران کلیساهای پنطیکاستی و کاریسماتیک همراه با پیروان ایشان در دنیا می‌کنند؛ به مثال، ویلیام برانهم، کنت کوپلند، بنی هین، اورال رابرتز، جویس مایر و غیره. این نظریه: که هنوز خداوند ایمانداران را در خواب و رؤیا هدایت می‌کند باعث شده که بسیاری مردم از این نشانه‌ها مسیر زندگی خود را پی گیرند.
اینگونه بشارات تصاویر و نشانه‌ها و دیدار با شخص مسیح در خواب و رؤیا موضوع بسیار جدیدی می‌باشد که در دهه‌ها و صده‌های قبل در کلیساهای حقیقی مسیح وجود نداشته بود. تنها کلیساهایی که به اینگونه رؤیاها و خوابها عقیده داشتند کلیسای کاتولیک رومی، مورمون، و دیگر فرقه‌های غیرمسیحی بوده‌اند. پس چرا ناگهان بسیاری از ایمانداران به خواب و رؤیا تکیه کرده‌اند و جنبش‌های مختلف در نام مسیح از هدایت خداوند در خواب و رؤیا آموزش می‌دهند؟
آموزش کتاب مقدس چیست؟
مانند همیشه باید از خود پرسید که آموزش کتاب مقدس چیست؟ آیا می‌توان این اعتقادات به خواب و رؤیا از مسیح و دیگر تصاویر را باور کرد؟ این رؤیا و خواب از مسیح چه چیزی را به ما عطا می‌کند که کلام خدا بیان نکرده یا فرمان نداده؟ این خوابها و رؤیاها چه اثر ابدی در ما قرار می‌دهد که روح خدا در کلام خود الهام نکرده است؟
خوانندگان عزیز، ما خواستار این نیستیم که ایمانداران مدعی را برنجانیم، امّا خواستاریم تا ایشان به آموزش کلام بازگردند و مانند مردم برّی کلام را تفتیش کرده و به احساسات خود و یا تشویق رهبران کلیسا رتبۀ کلام را ندهند. هدف ما از این نگارش جلال خداوندمان عیسی مسیح و بنای فرزندان او در فیض و رحمت خداوند و در کلام او می‌باشد.
«آیا خداوندمان عیسی را ندیدم؟»
در عهد جدید، اول قرنتیان ۹:۱ می‌خوانیم، یکی از مدارک رسول بودن این بود که رسولان باید مسیح را در جسم دیده باشند. پس پولس دلیل می‌آورد، «آیا رسول نیستم؟ آیا آزاد نیستم؟ آیا عیسی مسیح خداوندِ ما را ندیدم؟ آیا شما عمل من در خداوند نیستید؟»
در اول قرنتیان ۱۵:۵-۷ پولس فهرست آن کسانی را که با مسیح ملاقات کرده و او را دیدند را داده و خودش را هم جزو آنها قرار می‌دهد و او می‌فرماید، «و آخر همه بر من … ظاهر گردید.» پولس می‌گوید که وی آخر از همه مسیح را دید. وقتی که رسالۀ اول به کلیسای قرنتیان نوشته شد حدود ۲۵ سال از آن زمان ملاقات پولس با مسیح رستاخیز گذشته بود (اعمال رسولان ۹)، امّا می‌گوید که تا آن زمان او آخرین شخصی بود که مسیح را دید. علناً مسیح حتی در آن زمان هم بطور عادی و به هر کسی ظاهر نمی‌شد.
ما همچنین می‌دانیم که یوحنای رسول، مسیح رستاخیز را در جزیرۀ پطمس در حدود سال ۹۶ میلادی دید (مکاشفه ۱)، که حدود ۴۰ سال بعد از آن بوده، امّا یوحنا خودش رسول بود و در کلام خدا آن آخرین زمانی بود که مسیح خود را به مردم ظاهر کرد. پس هر ادعایی به خواب و رؤیا و دیدار از مسیح خارج از کلام است و ادعایی هست شخصی و هیچ قدرت و حکمی بر کسی ندارد و هیچ کس نمی‌تواند ادعای خود را ثابت کند که از خداوند می‌باشد.
هدایت خداوند در کلام
کلام خدا در کتاب مقدس همیشه در اصل معقول و حقیقی می‌باشد و آن نمی‌تواند با افزودن یا تفریق تغییر کند. ولی، خواب و رؤیا بسیار خصوصی و تغییر پذیر بوده و نمی‌توان بطور حتمی گفت که کاملآ از سوی خداوند می‌باشند. پس باید بسیار مواظب باشیم، و هیچ وقت برای سنجش هدایت خداوند فقط به دنبال رؤیاها و خوابهایمان نباشیم بلکه ارادۀ خداوند را از کلام روح القدس که در کتاب مقدس حفظ شده دریابیم.
چند دلیل دیگر از کتاب مقدس را بسنجید:
۱. همیشه باید به یاد داشت که افکار و خوابهایمان خیلی بستگی به احساسات تغییرپذیر ما دارند، و برای همین ما نمی‌توانیم بدانیم که آیا دلمان ما را فریب می‌دهد یا نه! همانگونه که خداوند در ارمیا ۱۷:۹ می‌فرماید، «دل از همه چیز فریبنده‌تر است و بسیار مریض است، كیست كه آن را بداند؟» برای همین چگونه از خواب و رؤیا می‌توان اطمینان داشت؟
۲. همچنین باید به یاد داشت، که حتی شیطان هم می‌تواند مانند فرشته‌ای نورانی بر ما ظاهر شود (دوم قرنتیان ۱۱:۱۴، «خودِ شیطان هم خویشتن را به فرشتۀ نور مشابه می‌سازد»)، پس چگونه یک شخص می‌تواند درک کند که کدام خواب یا رؤیا از خداست و کدام از شیطان، یا از دل خود یا چیز دیگری!
۳. همچنین نمی‌توان گفت که تمام کسانی که خواب و رؤیا می‌بینند، و معجزه و آیات می‌کنند از سوی خدا فرستاده شده و او را پیروی می‌کنند، زیرا برای همین مسیح ما را گوشزد می‌کند، «زیرا که مسیحانِ کاذب و انبیا کَذَبَه ظاهر شده، علامات و معجزات عظیمه چنان خواهند نمود که اگر ممکن بودی برگزیدگان را نیز گمراه کردندی.» (متی ۲۴:۲۴) این کارها و ادعاها یکی از موضوعاتی است که بسیاری از دوستان از یاد برده‌اند و پیرو هر شخص با ادعا شده‌اند.
۴. همچنین خواب و رؤیا دیدن از سوی خداوند مدرک تبدیل روحانی و روحانیت حقیقی آن اشخاص مدعی نمی‌باشد. در کتاب مقدس از افراد بی‌خدا و کافری می‌خوانیم که از خود خداوند خواب و رؤیا داشتند، امّا هیچ وقت به طور واقع به او ایمان نیاوردند؛ به مثال ابی‌ملک (پیدایش ۲۰)، رئیس نانوا و ساقی (پیدایش ۴۰)، فرعون (پیدایش ۴۱)، الاغ بلعام (اعداد ۲۲)، نبوکدنصر (دانیال ۲ و ۴)، بلشصر (دانیال ۵) و غیره. پس حتی ما نمی‌توانیم به این اطمینان داشته باشیم که اشخاص مدعی به خواب و رؤیا ایمانداران حقیقی بوده و ما باید اداعاهای ایشان را بپذیریم!
۵. خداوند در کلامش از معلمانی صحبت می‌کند که آن رؤیای دل خود را به مردم بیان می‌کنند، ولی او ایشان را نفرستاده بود. خداوند به مردم خود گوشزد می‌کند که به اینگونه معلمان گوش نکنند، «به سخنان این انبیایی كه برای شما نبوّت می‌كنند گوش مدهید زیرا شما را به بطالت تعلیم می‌دهند و رؤیای دل خود را بیان می‌كنند و نه از دهان خداوند… سخنان انبیا را كه به اسم من كاذبانه نبوّت كردند شنیدم كه گفتند خواب دیدم خواب دیدم.» (ارمیا ۲۳:۱۶، ۲۵) دوباره می‌پرسیم، چرا باید به افکار و خیالات دیگران گوش دهیم، هنگامی که خداوند با روحش کلام خود را برای مردم خود نگاشته است؟ از کجا می‌توانیم مطمئن باشیم که آن برادران و خواهرانی که از خوابها و رؤیاهای خود بشارت می‌دهند هم خودشان و خوابشان فرستادۀ خداوند است؟
۶. گوشزدهای دیگر خداوند را در مورد آنهایی که به نادرستی بشارت و نبوّت می‌کنند را باید در یاد داشت:
● ارمیا ۵:۳۱، «انبیا به دروغ نبوّت می‌كنند و كاهنان به واسطه ایشان حكمرانی می‌نمایند و قوم من این حالت را دوست می‌دارند و شما در آخر این چه خواهید كرد؟»
● و دوباره در زکریا ۱۰:۲-۳ حکم شده، «زیرا كه تَرافیم سخن باطل می‌گویند و فالگیران رؤیاهای دروغ می‌بینند و خوابهای باطل بیان می‌كنند و تسلّی بیهوده می‌دهند، از این جهت مثل گوسفندان آواره می‌باشند و از نبودن شبان ذلیل می‌گردند. خشم من بر شبانان مشتعل شده است و به بزهای نر عقوبت خواهم رسانید زیرا كه یهوه صبایوت از گله خود یعنی از خاندان یهودا تفقّد خواهد نمود و ایشان را مثل اسب جنگی جلال خود خواهد گردانید.»
● ارمیا ۱۴:۱۴، «پس خداوند مرا گفت، این انبیا به اسم من به دروغ‌نبوّت می‌كنند. من ایشان را نفرستادم و به ایشان امری نفرمودم و تكلّم ننمودم، بلكه ایشان به رؤیاهای كاذب و سحر و بطالت و مكر دلهای خویش برای شما نبوّت می‌كنند.»
● تثنیه ۱۳:۳-۴، «سخنان آن نبی یا بیننده خواب را مشنو، زیرا كه یهُوَه، خدای شما، شما را امتحان می‌كند، تا بداند كه آیا یهُوَه، خدای خود را به تمامی دل و به تمامی جان خود محبت می‌نمایید؟ یهُوَه خدای خود را پیروی نمایید و از او بترسید، و اوامر او را نگاه دارید، و قول او را بشنوید و او را عبادت نموده، به او ملحق شوید.»
● متی ۷:۱۵، «امّا از انبیای کَذَبِه احتراز کنید، که به لباس میشها نزد شما می‌آیند ولی در باطن، گرگان درنده می‌باشند.»
● و مسیح گفت، «زآنرو که بسا به نام من آمده…و بسیاری را گمراه خواهند کرد.» (متی ۲۴:۵)
۷. خداوند با استفاده از خواب و رؤیا در زمانهایی که کتاب مقدس کامل موجود نبود، مردم را از گناه و خطا هشداری می‌کرد، ولی اینک ما تمام هشدارهای او را در کتاب مقدس دارا هستیم و خواب و رؤیاها لازم نیست. همچنان که مزمور ۱۱۹:۱۱ می‌فرماید، «کلام تو را در دل خود مخفی داشتم که مبادا به تو گناه ورزم.»
۸. بسیاری از خوابها و رؤیاهای کتاب مقدس از اتفاقات آینده پیشگویی می‌کرد، که اینک آنچه را که خداوند خواسته که ما بدانیم در کتاب مقدس ثبت کرده است.
۹. همچنین باید همیشه به یاد داشت که فرقه‌های غیرمسیحی (مانند مورمون‌ها، علوم مسیحی …)، کلیسای کاتولیک رومی، و ادیان دروغین دیگر (مانند اسلام، سوفی، زرتشتی، هندو …) و جنبش‌ها و عقیده‌های عرفانی از اول وجود و پیدایش خود را به رؤیاها و خوابها محتاج و وابستگی داشتند و دارند. هیچ یک از ایشان نمی‌پذیرند که ارادۀ کامل خداوند در کتاب مقدس الهام شده و خداوند به آن اضافه نخواهد کرد.
نتیجه
در آخر سؤال این است: آیا ما از کلام خدا در کتاب مقدس راضی هستیم یا نه؟ آیا واقعاً خواستار دانستن ارادۀ روح القدس که آنرا به پیامبران و رسولان الهام کرد هستیم یا نه؟ یا اینکه زندگی و امید خود را به خوابها و رؤیاهای تغییرپذیر و بی‌بنا بسته‌ایم. از کجا می‌توانید اطمینان کنید که دل خود، یا دل دیگران و حتی شیطان شما را فریب نداده؟ اینک به سوی خداوندمان رو کنید و کلام حتمی او را در قلب و زندگی نگاه دارید و با جان و دل پیرو او باشید. پطرس رسول به مسیحیان آن زمان نوشت و گفت، «او را اگرچه ندیده‌اید محبّت می‌نمایید و الآن اگرچه او را نمی‌بینید؛ لکن بر او ایمان آورده، وجد می‌نمایید با خرّمی‌ای که نمی‌توان بیان کرد و پر از جلال است» (اول پطرس ۱:۸).
خداوندمان عیسی مسیح از ایمان بیش از بینایی سفارش می‌کند، «عیسی گفت، ای توما، بعد از دیدنم ایمان آوردی؟ خوشابحال آنانی که ندیده ایمان آورند.» (یوحنا ۲۰:۲۹)
فیض و حکمت مسیح با شما باد
برای مطالعۀ بیشتر اعتقاد نامۀ باپتیستی ۱۶۸۹ یا وستمینستر را مطالعه کنید، مخصوصاً فصلها و پاراگرافهای، ۱:۱، ۶، ۱۰؛ ۸:۸؛ ۱۰:۱؛ ۱۸:۳؛ ۲۲:۱.
نوشتۀ شبان پ. م.