«و بعد چون عیسی دید که همه چیز به انجام رسیده است تا کتاب تمام شود گفت تشنه‌ام. و در آنجا ظرفی پر از سرکه گذارده بود. پس اسفنجی را از سرکه پر ساخته و بر زوفا گذارده نزدیک دهان او بردند. چون عیسی سرکه را گرفت٬ گفت تمام شد و سر خود را پایین آورده جان بداد.» (انجیل یوحنا ۱۹: ۳۰-۲۸)
خداوند عیسی مسیح وقتی که او را بر صلیب کرده بودند هفت کلام را بر زبان آورد که هر یک از آن‌ها از اهمیت زیادی برخوردار است؛ سخنانی پر از فیض٬ راستی و محبت. این‌ها سخنان یک یهودی شکست‌خورده و ضعیف نیست که ناتوان از به اجراگذاردن وعده‌هایش به دست سربازان رومی اسیر شده و به مرگ محکوم شده باشد. بلکه این خدای متعال است که صحبت می‌کند٬ او که بزرگ‌تر از موسی٬ ابراهیم و تمامی پیامبران است. هم او که گفت؛ اگر به موسی ایمان داشتید به من هم ایمان می‌آوردید٬ زیرا موسی درباره من نوشته است. هم او که در طلوع آفرینش گفت: «و آسمانها و زمین و همه لشکر آن‌ها تمام شد.» (سفر پیدایش۲: ۱) اکنون اعلام می‌دارد که نقشه رستگاری بشریت به کمال رسیده است. هرآنچه که تدبیر خدای تثلیث در ازّلیت و پیش از خلقت جهان بر آن قرار گرفته بود تا برای رستگاری آدمی به انجام رسد٬ مسیح آن را به کمال رسانید. وی به این دنیا نیامد تا پیامی از طرف خداوند برای آدمی بیاورد٬ بلکه تا ماموریتی را که پدرش به او سپرده بود به پایان رساند.
«تمام شد»؛ خداوند اعلامیه‌ای عمومی صادر کرده و با صدای بلند اعلام می‌دارد که کارش به پایان رسیده است. این کلام در کتاب مقدس ثبت و حفظ گردیده تا به همه مردم مژده داده شود. «تمام شد»؛ فریاد پیروزی است و نه ناله شکست٬ مسیح با سری برافراشته به دیدار و مقابله با مرگ رفت؛ چون برّه‌ای برای قربانی و نه چون یک شهید و با قربانی خود بر مرگ غلبه کرد. ما پیام نیکی برای دنیا داریم؛ رستگاری به طور کامل و تضمین شده در اختیار همگان قرار دارد. ترک و فارس و اروپایی و سیاه پوست٬ همه می‌توانند از راه ایمان به خداوند عیسی مسیح و کار تمام شده‌‌اش بر روی صلیب رستگار شوند. مسیحیت از راه ایمان و اعتماد است و نه از روی تلاش و شایستگی و انجام اعمال نیک. خداوند یک بازاری و دلال معامله‌گر نیست که در برابر پاداش اعمال و زحمات ما٬ بهشت را به ما اجرت دهد. خیر! او خدایی بی‌نیاز است و بدون بهانه و از راه ایمان٬ رستگاری را به ما هدیه می‌کند.
در آن روز خدای پدر نیز مهُر تاییدی بر گفته پسریگانه‌زادش زد تا ثابت کند که همه چیز «تمام شد.» در انجیل آمده است که پس از گفتن این سخن٬ پرده معبد از بالا تا به پایین دوپاره شد؛ آخرین نشانه جدایی بین آدمی و خدا از میان برداشته شد. اکنون بر روی درّه جدایی بین آدمی گناهکار و خداوند قدوس پلی زده شده است. ما می‌توانیم مستقیماً به حضور وی برسیم٬ زیرا مانع جداکننده از میان برداشته شده است. پرده‌ٔ معبد که حدود یک وجب ضخامت داشت و قدس را از قدس‌الاقداس جدا کرده و هیچ‌کس اجازه ورود بدان قسمت را نداشت٬ از میان دوپاره شد؛ مسیح از طریق فدیه‌اش راه ورود به حضور خداوند قدوس را گشود.
کسانی که در اطراف صلیب بودند و شنیدند که؛ «تمام شد» این سخن برایشان معنی خاصی را تداعی می‌کرد. زیرا این جمله در زبان یونانی و در زمان حیات خداوند ما در میان آن‌ها بسیار رایج بوده و در موارد متعددی به کار گرفته می‌شد. به عنوان مثال وقتی که کسی کاری را به عهده گرفته بود٬ به پایان می‌رسانید می‌گفت: تمام شد. و یا وقتی که دونده‌ای در مسابقه دو به آخر خط می‌رسید می‌گفت: تمام شد. زمانی که برّه‌ای را برای قربانی کردن نزد کاهن معبد می‌بردند٬ او بایستی به دقت آن را می‌آزمود تا مبادا لکه و خالی بر بدنش باشد و حیوان را برای قربانی شدن نامناسب گرداند٬ پس از اینکه کار معاینه برّه به آخر می‌رسید کاهن می‌گفت: تمام شد. همچنین در معملات تجاری و یا نوشته‌های قانونی نیز این واژه به کار گرفته می‌شد. لذا می‌بینیم که کسانی که ناظر آن صحنه بودند٬ شنیدن این سخن ممکن بود چه افکاری را به ذهنشان تداعی کند.
علاوه بر آن٬ تکرار می‌کنیم که همچون دیگر جملاتی که خداوند ما بر روی صلیب ادا کرد٬ این سخن دارای معنایی غنی است. در زمان خدمت زمینی‌اش٬ حتی دشمنان مسیح نیز اعتراف کردند که هیچ‌کس مثل این مرد سخن نگفته است! اکنون در لحظه مرگش کلماتی بر زبان مسیح جاری می‌شود که گویای دریایی از معناست. حال سعی می‌کنیم تا جنبه‌هایی مختلف مفهوم و معنای این سخن را ارزیابی کرده و ببینیم خداوند با گفتن «تمام شد» چه حقایقی را روشن می‌سازد.
تمامی رنجهای فیزیکی و عذاب روحانی مسیح به پایان رسید.
آنچه که مسیح بر روی صلیب تحمل کرد٬ تنها درد ناشی از فرو رفتن میخها به دست و پا و رنج ناشی از ضربه‌های تازیانه سربازان رومی نبود. این دردهای بدنی در قیاس با رنج عظیمی که او در روح خود دید٬ کاملاً ناچیز است. زیرا بر روی صلیب٬ خدای پدر مجازات ابدی گناهکاران را بر مسیح قرار داده و او را در عوض ایشان عذاب داد. رنجی را که او کشید٬ عذابی ازلی بود که هریک از ایماندارانش بایستی در جهنم آن را تحمل می‌کردند. هیچ فیلم سینمایی قادر به نمایش گذاردن این عذاب درونی نیست. اما اکنون دیگر عذاب به پایان رسیده است؛ صدای تمسخر تماشاگران٬ مضحکه رهبران دینی و بی‌احترامی سربازان رومی تمام شد. مسیح دیگر رنج نخواهد دید.
نقشه رستگاری آدمی به کمال رسید.
در روی صلیب مسیح بدهی ما را به طور کامل پرداخت کرد. زیرا خدای قدوس باید گناه را مجازات کند و نمی‌تواند آن را نادیده انگارد. (در دیگر ادیان زمینی٬ خدا می‌تواند هر کاری که دلش خواست انجام دهد؛ گناه را نادیده بگیرد٬ گناه را صواب بخواند٬ گناه را تشویق کند و یا پاداش دهد. اما خدایی که کتاب مقدس به ما معرفی می‌کند از گناه بی‌زار است٬ او قدوس است یعنی جدای از گناه) «تمام شد» یعنی بهای رهایی ما به طور کامل پرداخت شده و خشم عادلانه و قدوس خداوند علیه گناه و گناهکاران فروکش کرده است؛ هرکس که به مسیح ایمان آورد تا به ابد در امان خواهد بود.
صلح با خداوند امکان‌پذیر است.
آدمی که بواسطه گناه از خداوند دور شده و از بهشت برین رانده شده بود٬ از طریق فدیه مسیح به آشتی با خداوند در می‌آید. دیگر بین ایماندار مسیحی و خدایش جدایی نیست؛ ما از راه ایمان به مسیح به خداوند نزدیک می‌شویم. بدون ایمان به او امکان ندارد کسی نزد خداوند تقرّب یافته و به حضورش برسد. زیرا گناه که بانی جدایی ما از خداوند قدوس است از میان برداشته نشده است. کسی که بدون نجات‌دهنده و در گناهانش از دنیا برود٬ هرچقدر هم که در طول حیاتش اعمال نیکی انجام داده باشد٬ هرگز به حضور خداوند نرسیده و تا به ابد از او -که سرچشمه همه نیکی هاست- جدا خواهد بود. به همین دلیل رستگاری و نجات برای پیروان دیگر ادیان وجود ندارد٬ هریک از ایشان – که نجات دهنده‌ای ندارد- باید مجازات ابدی گناهانش را خودش تحمل کند.
رسوم و آئین عبادتی شریعت موسی به پایان رسید.
تمامی سیستم عبادتی موسی که خداوند به قوم اسرائیل داده بود؛ معبد٬ مراسم قربانی و کاهن‌اعظم همه اشاره به کار مسیح داشته و از طریق آن‌ها قوم برای آمدن مسیح آماده می‌شدند. اما اکنون دیگر سایه‌ها از میان برداشته شده‌اند زیرا واقعیت به عرصه وجود آمده است. دیگر نیازی به حفظ رسوم و آئین عبادتی موسی نیست. تنها یک کاهن اعظم وجود دارد که از طریق او با خداوند در ارتباط هستیم. (رساله عبرانیان۴: ۳۶-۳۴) کاهن اعظم در عهد قدیم٬ تنها می‌توانست یک بار در سال و آن هم در زمان خاصی وارد قدس‌الاقداس شود اما مسیح برای همیشه در قدس‌الاقداس است و به طور مداوم برای ایماندارانش شفاعت می‌کند؛ رستگاری و حفاظت روحانی تک تک ایمانداران به مسیح تضمین شده است.
مکاشفه خداوند به اتمام رسیده است.
عبارت «تا کتاب تمام شود»بارها و بارها در عهد جدید دیده می‌شود؛ حتی در فصل۱۹ انجیل یوحنا چندین بار تکرار شده است. این عبارت اشاره به نبوت‌هایی می‌کند که در کتاب‌های عهد قدیم راجع به مسیحا شده بود. خداوند پیش از آمدن مسیح جزئیات آمدن وی٬ مکان تولد٬ خانواده٬ کلماتش بر روی صلیب٬ به خاکسپاری و رستاخیز و بسیاری جزئیات دیگر را پیشگویی و نبوت کرده بود. تعداد این نبوتها بیش از صدها نمونه است که تمامی آن‌ها بدون استثناء در مسیح به حقیقت می‌‌پیوندند. اکنون برکات وعده داده شده به ابراهیم٬ به ایمانداران به مسیح می‌رسد. مکاشفه خداوند به اتمام رسیده و بعد از رسولانی که این وقایع را برای کلیسا می‌نویسند٬ رسول دیگری فرستاده نخواهد شد. (مکاشفه یوحنا۲۲: ۱۸)
گناه قدرتش را از دست داده است.
جریمه گناه به کمال پرداخت شده و لذا دیگر قدرت محکوم ساختن ما را ندارد و زمانی که مسیح دوباره به زمین بازگردد٬ حضور آن به کلی از میان برداشته می‌شود. کسی که به مسیح ایمان می‌آورد٬ خلقتی تازه است و دیگر گناه در دلش فرمانروایی نمی‌کند. درحالیکه فرد بدون ایمان٬ تحت تسلط و اقتدار گناه است و هرکاری را که بدان وسوسه شود انجام می‌دهد. اما رساله اول یوحنا به ما نشان می‌دهد که مسیح با مرگ خود ما را از اسارت به گناه نجات داد. ایمانداران به مسیح آزادترین افراد روی زمین هستند؛ نه در قید گناه هستند و نه در قید شریعت. یک بار و برای همیشه٬ بهای رهایی ما پرداخت شده است.
حکومت شیطان شکست خورد.
نور قوی‌تر است از تاریکی. مسیح بر روی صلیب شیطان را شکست داد؛ او دیگر نمی‌تواند مانع شما گردد تا به مسیح ایمان آورید. فیض خداوند غیرقابل مقاومت است و تمام کسانی که برگزیده شده و فراخوانده شده‌اند٬ ایمان آورده و نجات خواهند یافت. هیچ دین٬ هیچ آئین و هیچ حکومتی نمی‌تواند مانع پیشرقت کار مسیح شده و یا آن را نابود کند. به علاوه شیطان دیگر نمی‌تواند به اراده خود فردی را تسخیر کند٬ چنانکه قبل از مصلوب شدن مسیح این کار را می‌کرد. زیرا مسیح او را شکست داد. جادو٬ جنبل٬ چشم زخم ٬نفرین و لعنت آدمی هیچ تأثیری بر ایماندار مسیحی ندارد.
شریعت به کمال رسید.
خداوند از هر یک از ما اطاعت کامل از شریعت را طلب می‌کند. شرط پذیرفته شدن در نظر خداوند٬ حفظ تک تک احکام شریعت موسی در تمام لحظات زندگی ماست. آنچه که هریک از ما بایستی برای پذیرفته شدن در نظر خداوند انجام دهیم و قادر به انجامش نیستیم٬ مسیح به جای ما آن را به کمال رسانید. «تمام شد» یعنی خداوند ما را در مسیح می‌نگرد٬ گویی تمام احکام را حفظ کرده و شایسته دریافت برکات حضورش هستیم.
مرگ شکست خورد.
ترس از مرگ و دنیای ناشناخته بعد از مرگ٬ آدمی را وامی‌دارد تا دست به اعمال عجیب و غریبی بزند تا شاید رسیدن به مکانی بهتر را تضمین نماید. یکی از ستونهای دین جاهلی ترسانیدن مردم از مرگ است؛ وحشت از نکیر و منکر٬ فشار قبر و عذاب غاشیه آن‌ها را وامی‌دارد تا دعا و روزه و شب زنده‌داری کنند و حتی برای عزرائیل نماز بخوانند تا مرگشان را راحت سازد. اما ایماندار مسیحی ترسی از مرگ ندارد؛ مرگ همچون دربانی است که او را به ابدیت و حضور خداوند راهنمایی می‌کند. «ای مرگ نیش تو کجا است و ای گور پیروزی تو کجا؟ نیش مرگ گناه است و قوت گناه٬ شریعت. اما شکر خدا راست که ما را بواسطه خداوند ما عیسی مسیح پیروزی می دهد.» (رساله اول قرنطیان۱۵: ۵۷-۵۶)
مسیحیت تلاش برای پذیرفته شدن نزد خداوند نیست٬ انجام اعمال بی‌پایان مذهبی و تردید از مقبول بودن آن‌ها وجود ندارد. همه کارها به انجام رسیده و ما فقط از راه ایمان است که پذیرفته شده و وارد خانواده الهی می‌شویم. پیامی که ما به دنیا می‌دهیم این است که مکاشفه خداوند به پایان رسیده٬ نجات‌دهنده گناهکاران به دنیا آمده و با مرگش بر روی صلیب راه رسیدن به خداوند و رستگاری را باز کرده است. کسی که به مسیح ایمان بیاورد تا به ابد در امان خواهد بود زیرا مسیح او را حفظ خواهد کرد. نیازی به قربانی حیوانات٬ دعا٬ روزه‌داری٬ عزاداری و اعمال مذهبی نیست. هیچ کاری برای رستگاری ما باقی نمانده است تا انجام دهیم. خداوند پسریگانه‌زادش را برای نجات گناهکاران به دنیا بخشیده و او کارش را به پایان رسانیده است. فقط باید توبه کرده و به کار تمام شده مسیح ایمان بیاوریم تا تمامی برکات وعده داده شده در کتاب مقدس به رایگان به ما تعلق گیرد. سؤال این است که؛ با این همه برکات آیا هنوز هم بدون ایمان باقی می‌مانید؟
فشرده پیام بشارتی شبان ابراهیم آقامحمد (یکی از واعظین مسلمان زاده ای که در کلیسای متروپولیتان تابرناکل لندن٬ انجیل را بشارت و تعلیم می‌دهد) – ترجمه دکتر زرین قلوب